La Máquina Real

Señores eu son É unha comedia hilarante para todos os públicos, sobre Miguel de Cervantes; O home que loitou vitoriosamente nas cruzadas contra o Gran Turco, foi vencido nas batallas contra os prexuízos, as envexas, os insultos... amorosa ingratitude e incomprensión da súa produción literaria. Cervantes esvaece como escritor para renacer como o cabaleiro da triste figura que sempre quixo ser, narrando en primeira persoa e coa axuda do público, as aventuras máis célebres escritas no seu inmortal Inxenioso Cabaleiro Don Quixote da Mancha. Levamos as nosas aventuras a lugares tan marabillosos como a Casa de Cervantes en Alcalá de Henares, a Casa de Cervantes en Valladolid, a Casa de Lope de Vega en Madrid, a Casa da Dulcinea en El Toboso ou o festival de Almagro e visitamos ducias de vilas e cidades da nosa península. Adaptámonos a todo tipo de idades, cambiando de linguaxe e de accións para chegar a todos os públicos e diversificarnos porque diso se trata, chegar ao maior número de persoas posible para que coñezan as nosas intencións e os valores que queremos inculcar.

Queremos subliñar que Cervantes, con 24 anos, era un inválido e un tartamudo, aínda que soubo erguerse e reinventarse unha e outra vez ata acadar o éxito do Quixote. Este é o valor que queremos transmitir ao alumnado. Neste mundo nada nin ninguén pode evitar os teus obxectivos, nin sequera unha discapacidade (onde a idea está arraigada culturalmente de que tendo unha diversidade funcional necesitas axuda para saír adiante) se o que te move son as túas dotes e talentos. A educación debe facer fincapé en que o alumnado descubra as súas virtudes e vocacións, para crear unha sociedade libre, emancipada e feliz. Ensinarémoslle ao alumnado o traballo Eu son cabaleiro, para que vexan a vida e as aventuras de Miguel de Cervantes dun xeito divertido, didáctico, reflexivo e interactivo. Unha consideración a ter en conta é que un dos actores presenta unha disfunción da linguaxe. Apenas o entendes cando fala, pero xogamos coa linguaxe xestual para esta representación. Se non se coñece esta disfunción, non se notará. Polo tanto, o que queremos é que descubran que nada é imposible nesta vida e que ata os que teñen algunha disfunción poden facer, rir, chorar ou sentir os que pensan que por non ter todas as capacidades non poden facer moitas cousas. . Neste caso o teatro é un exemplo diso. O proxecto inclúe o encontro do alumnado cos actores.