É certo que como Títeres de María Parrato levamos vinte e cinco anos mostrando nos escenarios as nosas propostas, con espectáculos como: “As aventuras de Pepitín”, “Hai moitas lúas”, “Canción de Nadal”, “O gato manchado”. e a Swallow Sinha ", "Non teñas medo polo meu nome", "Ping. O paxaro que non sabía voar”, “Palabras de Caramelo”, “Camiños”, “Galiñas e magdalenas”, “O vello e o mar”, “Alas” e a nosa última produción “A galiña artística, ou o cabazas de Tomás” . Percorremos case toda España e moitos países de Europa, América e Asia. É certo que as nosas producións recibiron un gran número de premios e premios: mellor espectáculo en TEATRALIA, na FETEN, na FIRA de TITELLES de LLEIDA, o MAX, o PREMIO NACIONAL... Que diriximos espectáculos para outras compañías como como: “La casa del abuelo” de La Rous, “Little, small” de Gurdulu Teatro, “Clara carta embroidadas” de Mai Teatro Cia ou “Retales” de Yarleku Teatro. Pero tamén é certo que todo isto non nos fixo renunciar a unha filosofía, a unha forma de facer, a unha forma de entender o teatro porque: “Queremos seguir xogando. Parece que cando deixas de medrar xa non xogas. Xa crecemos pero queremos seguir xogando. Quizais hai unha forma de crecer que non se ve... Quizais poidamos crecer cara a dentro... Gustaríanos ter toda a nosa vida para xogar. Aínda que somos adultos temos esa necesidade de ser libres. Todo isto queremos, todo isto esperamos e atopamos en escena. Xogamos coma nenos. Creamos mundos para explorar e resulta que soñamos despiertos. Que fermoso compartir un soño... unha realidade creada pero verdadeira. Unha experiencia ficticia pero que se alimenta aínda máis. Un soño compartido. Un soño multiplicado por todos os que estamos no teatro. A natureza (a nosa) flúe polos camiños do incerto, do novo, do importante... Déixate ir e espertas renovado. Os do lado... tamén".